Gratis E-book Werken zonder Werkstress
Meld je aan voor het gratis E-book ‘Werken zonder Werkstress’ en ontvang maandelijks webinaraankondigingen, tips en ervaringen op het gebied van werkorganisatie, timemanagement en werkdrukhantering!
Stiekem weten we het wel. We weten dat er ochtend- en avondmensen zijn, die elk op een ander moment van de dag hun scherpe en zwakke momenten hebben. We weten dat onze lichaamstemperatuur, hormoonspiegel en bloeddruk schommelen gedurende een werkdag, welke allemaal invloed hebben op ons energielevel en prestatieniveau.
Er bestaat zelfs een pseudowetenschap (bioritmetheorie – feitelijk een hypothese) die stelt dat we een fysieke cyclus, emotionele cyclus en intellectuele cyclus hebben, van respectievelijk 23, 28 en 33 dagen. Deze cycli zouden starten bij de geboorte. Tja, we weten het wel, dat we om het optimale uit ons werkdag te halen rekening moeten houden met onze piek-en dalmomenten. Maar waarom doen we dit dan niet?
Het lichaam komt op de laatste plaats
Wat mij opvalt als business organizer en timemanagementspecialist is dat de behoeften van het lichaam vaak op de laatste plaats lijken te komen bij mensen die drukte ervaren op hun werk. Als er al sprake is van een dagstructuur, wordt deze vaak puur bepaald door wat er aan taken binnenkomt. Ik verbaas mij niet meer over dichtgetimmerde vergaderdagen (‘mijn maandag wordt geheel in beslag genomen door meetings met collega’s). Of over de goede voornemens van een ochtendmens om het einde van de werkdag te besteden aan het opstellen van een visiedocument.
Negeren van bioritme heeft negatieve gevolgen
Los van het feit dat onze prestaties lijden onder het negeren van ons bioritme, kunnen er ook negatieve effecten optreden. Denk aan migraine, vermoeidheid, prikkelbaarheid en slaapproblemen. Vreemd is het dan dat het simpelweg niet in ons lijkt op te komen om een lans te breken voor ons belangrijkste instrument… Ons lichaam. Waarom niet?
Proces versus eindresultaat
Ik denk in de eerste plaats dat wij ons vaak blind staren op het te behalen eindresultaat, ons onvoldoende realiseren dat de weg ernaartoe minstens zo belangrijk is. Stel af en toe eens de vraag: ‘hoe kan ik mijn lichaam – mijn belangrijkste instrument – optimaal inzetten voor deze taak?’ Want: het lichaam is meer dan alleen een vervoersmiddel om op kantoor te komen.
De Nederlandse arbeidscultuur helpt niet mee
Verder valt mij op dat bij veel organisaties de medewerkers nog steeds in een strak keurslijf worden gehesen als het gaat om arbeidstijden. De werkdag start daar (ondanks de hype van Het Nieuwe Werken) voor iedereen strak om 08:30-09:00 uur, ongeacht of je dan op je best bent. En het rekening houden met onderlinge verschillen zit ook niet zo in onze – vrij individualistische – cultuur ingebakken. Is jou bij het inplannen van een meeting ooit gevraagd wanneer jij op je scherpst bent? En wat te denken van de manier waarop wij onderwijs aangeboden krijgen? Leren in eigen tempo en ritme is in opkomst, maar nog lang niet overal ingeburgerd. Het zit dus niet echt in ons ‘systeem’.
Weinig bekend over onze struisvogelpolitiek
Er is veel literatuur beschikbaar over waarom het zo belangrijk is voor onze prestaties om ons bioritme te volgen (wedstrijdzwemmers schijnen bijvoorbeeld in de ochtend een snellere tijd neer te zetten dan in de avond, puntje voor de wedstrijdplanning), maar er is mij geen noemenswaardig wetenschappelijk onderzoek bekend over waarom wij dit simpelweg vertikken. Voel je vrij om hierop te reageren!
Ik ontvang graag jouw reactie op deze blog