Gratis E-book Werken zonder Werkstress
Meld je aan voor het gratis E-book ‘Werken zonder Werkstress’ en ontvang maandelijks webinaraankondigingen, tips en ervaringen op het gebied van werkorganisatie, timemanagement en werkdrukhantering!
“Wie dagdroomt er wel eens eventjes tijdens een werkdag?” In de zaal kijken honderd geschokte ogen mij aan. Dagdromen? Dat is NOT DONE! En al helemaal niet bij een organisatie waarbij straks ontslagen vallen. Dagdromen doen we maar in onze eigen tijd, op kantoor is dat zonde van de tijd… Toch?
De zweep erover!
Blijkbaar heerst er een taboe op, wegmijmeren op het werk. We zijn niet gelijk zijn aan machines, dat weten we allemaal. Maar toch eisen we van elkaar dat wij de hele dag door meters maken. Belachelijk eigenlijk, want al zouden we het WILLEN, we KUNNEN het gewoon niet.
Dagdromen en scherpe focus gaan hand in hand
Daniel Levitin stelt in zijn boek “Een opgeruimde geest” dat dagdromen een natuurlijke staat is van onze hersenen. Naast het hardwerkende centraal regelsysteem – de ‘blijf-bij-je-taak’ modus – kennen onze hersenen ook een dagdroommodus. Tijdens deze modus komen zo nu en dan een stroom losjes aan elkaar verbonden beelden en gedachten voorbij, zonder obstakels en zonder call for action. Het is of het één, of het ander: deze staat van zijn van de hersenen werken tegengesteld aan elkaar en sluiten elkaar over en weer uit.
Dagdromen geeft een kick
Een mooi neveneffect van dagdromen is dat het een verkwikkend effect heeft: naderhand zijn we vaak weer zo fris als een hoentje. Mooi meegenomen toch?
Hulde aan de dagdromers
Bazen zouden eigenlijk hun dagdromers op een voetstuk moeten plaatsen. Waarom? Deze dagdromende medewerkers creëren hiermee de juiste omstandigheden om spontaan op nieuwe en creatieve ideeën te komen bijvoorbeeld. Fijn als innovatie een speerpunt is. Even dagdromen schijnt ook ons empathisch vermogen te versterken, goed voor de onderlinge samenwerking.
En: even dagdromen haalt de druk van de ketel van het centraal regelsysteem: het voorkomt dat je hyperfocust en teveel energie verbruikt aan al dat zware denkwerk. Uitermate gunstig voor het onderdrukken van werkstress en het ‘jezelf verliezen’ in de tijd.
Wat doen wij onszelf aan?
Als de dagdroomtoestand een natuurlijke staat is van onze hersenen, is de manier waarop wij ons werk vaak inrichten op zijn minst opmerkelijk te noemen. Wat voor erbarmelijke omstandigheden creëren wij voor onszelf?
We vliegen van afspraak naar afspraak, eisen uren volledige concentratie van onszelf en anderen, bestoken elkaar met ‘urgente’ mailtjes en telefoontjes. Niks niet dagdromen, de zweep erover! En als we dan toch even een moment voor onszelf hebben, checken we onze social media. Daar gaat ons laatste vleugje dagdromen.
Maak dagdromen mogelijk!
Ik pleit voor meer ‘loze’ momenten tijdens een werkdag: ruim baan voor de dagdroomtoestand!
Bijvoorbeeld door vergaderingen maximaal 45 minuten te laten duren en de resterende tijd niet vol te plannen. Onderbreek voor de verandering ook eens een overleg met 5 minuten en zet een rustgevend muziekje op. Stimuleer pauzeren (ga ik nu heel ver als ik visioenen heb over computers die tussen 12-12.30 uur voorgeprogrammeerd uitgaan?) en maak het een terugkerend gespreksonderwerp.
Dagdroom eens met je team over het faciliteren van dagdromen… ik voorspel hele creatieve ideeën!
Ik ontvang graag jouw reactie op deze blog