Nieuwe gewoontes aanleren? Denk aan de zandpaadjes in je brein!

Heb jij na een vaardigheden cursus wel eens verzucht “Ik snap het nut wel, maar jezelf veranderen doe je niet zo gauw hè …” En voelde je je daarna opgelucht? Waarschijnlijk wel. Deze laatste opmerking geeft jou namelijk een uitvlucht om de dingen te laten zoals zij zijn. Met alle gevolgen van dien, overigens.

Maar : ik heb ‘slecht nieuws’ voor je. Nieuwe gewoonten aanleren is allesbehalve een onmogelijke opgave. Toegegeven, tot je 25^e gaat dit vrij gemakkelijk. Dit omdat je brein dan op leren is ingesteld. Na je 25^e kun je ook zeker stappen zetten, maar het kost je wat meer tijd en inspanning. Maar zeker niet onmogelijk dus!

En: wees je bij het aanleren van nieuwe gewoonten vooral bewust van de zandpaadjes in je brein.

Huh? Zandpaadjes in je brein?

Jazeker.

Dit zit als volgt: stel je brein voor als een netwerk vol zandpaden (metafoor voor neuronenpaden). Leren is letterlijk zandpaden afzwakken of versterken en dat kost tijd. Veel tijd. Tijd die wij ons niet gunnen. We baden dan liever in ons bad van onbekwaamheid. Wel zo comfortabel. Dat het bad op den duur onbehaaglijk koud of smerig wordt, nemen we op de koop toe.

Waarom is het vasthouden aan oude patronen zo aanlokkelijk?

Ons brein kiest onder druk voor het bekende zandpaadje. Immers: die is makkelijk vindbaar, kost ons weinig moeite en daarvan weten we wat de uitkomst is. Dat die uitkomst dan niet ideaal is, maakt voor dat moment even wat minder uit. Bekendheid zorgt in ieder geval voor een soort (schijn)veiligheid.

Wil je iets nieuws je eigen maken, dan moet je een latent aanwezig zandpaadje duidelijker maken. Dit paadje is moeilijker vindbaar en loopt wat minder comfortabel door de oneffenheden. Je moet er ook een flink aantal keren overheen lopen (lees: véél oefenen) alvorens dit paadje duidelijk zichtbaar blijft. Loop je er niet dagelijks overheen, dan zal het zandpaadje weer vervagen. Zeker bij tegenspoed: één windvlaag en je pad is uit het zicht verdwenen.

Verboden toegang voor de oude zandpaden

Voor het andere zandpaadje hang je een bordje ‘Gesloten’ op. Op den duur zal je merken dat dit paadje wat zal vervagen en minder aantrekkelijk voor je wordt. In tegenstelling tot jouw ‘nieuwe’ paadje. Kom je weer onder druk te staan, dan maakt je brein nu een andere keuze.

It takes time…

Gemiddeld schijnt het ons 60 dagen te kosten voordat we van een goed voornemen een ingesleten gewoonte hebben gemaakt. Tot die tijd ligt verleiding op de loer (‘wat als ik dat bordje stiekem weghaal?’) en schreeuwt je onderbuik ‘GEEF HET OP! VOELT NIET GOED!’. We verzinnen allerlei excuses, houden de schijn op, verloochenen onszelf om maar niet in beweging te hoeven komen. Pas als er sprake is van lijden of gevaar, tja, dan kan er ineens wél heel veel.

Zandpaadjesmanagement

Heb jij een mooi zandpaadje op het oog dat het jou op termijn een stuk makkelijker maakt om van A naar B te komen? Begin dan klein, superklein. Zorg dat je ontwikkeldoel zo klein, eenvoudig en makkelijk haalbaar is, dat je deze met twee vingers in je neus haalt. Begin daar dan mee. Is je zandpad gecultiveerd? Ga dan eens met andere zandpaadjes aan de slag. Niet eerder.

Ik wens je veel wandelplezier toe!

Ik ontvang graag jouw reactie op deze blog