Een collega wil iets met mij overleggen terwijl ik mijn mail aan het lezen ben. Ik merk dat ik geen keuze kan maken: zal ik mijn aandacht volledig aan de collega geven met als gevolg dat ik mijn mail niet kan lezen, of ga ik voor de mail en geef ik mijn collega te kennen dat het nu even niet uitkomt?

Ik besluit geen keuze te maken en de situatie te laten voortkabbelen. Naderhand vind ik mij in eerste instantie superefficiënt en kijk ik met een tevreden gevoel terug op mijn gedrag. Er zijn afspraken met de collega gemaakt en ik heb ondertussen mijn to do – het lezen van mijn mail – afgerond.

Mensen vinden het nu eenmaal van nature prettig om vooruitgang te boeken, vandaar dat je er een kick van krijgt om een zwarte streep door je takenlijst te zetten. Daar ben ik geen uitzondering op.

Handig zeg, dat multitasken… of toch niet?

Als ik later op de dag wat tijd in mijn agenda wil inruimen om de acties uit te werken die ik mijn collega beloofd heb, wordt het ineens wat schimmig in mijn hoofd. Hoe zat het ook alweer allemaal precies? Moest ik nou alleen de grote lijnen uitwerken en wat zou mijn collega eigenlijk zelf gaan doen?

Als ik vervolgens de mail terugzie die ik gisteren gelezen heb besef ik mij dat ik niet meer zo goed weet wat daar in staat. Het wordt mij ineens glashelder: multitasken is een illusie, zelfs voor een vrouw.

Onze hersenen kunnen het gewoon niet!

Het is heel verleidelijk om meerdere dingen tegelijk te doen. Als het gaat om zeer eenvoudige taken, zal dit meestal weinig problemen opleveren. Over de vaardigheid ‘lopen’ bijvoorbeeld hoeven wij niet na te denken, converseren en lopen gaat hierdoor meestal prima samen. Eten en lezen gaat ook goed: het kauwen en slikken is voor onze hersenen een eitje, waardoor onze aandacht naar het lezen kan uitgaan.

Het wordt een stuk complexer voor onze hersenen wanneer wij twee dingen met elkaar willen combineren die beiden onze aandacht vergen. Want wat blijkt: onze hersenen zijn helemaal niet in staat om meerdere dingen tegelijk te doen.

Twee mogelijke verklaringen

Mogelijke verklaringen zijn er te over, ik noem er twee. Zo wordt gesteld dat onze hersenen per tijdseenheid een bepaalde hoeveelheid bloed binnenkrijgen. Als wij die energie moeten verdelen over meerdere taken – en dus over meerdere hersendelen – blijft er onder de streep per deel minder over.

Daarnaast stellen Vecht en Leidemans in hun boek ‘De beste tips tegen tijdnood’ dat de honderd miljard zenuwcellen in onze hersenen die zorgen voor onderlinge communicatie volgens een aan/uit principe werken. Hoewel je denkt dat je meerdere dingen tegelijk doet, zap je feitelijk supersnel van taak naar taak.

Geldt dit alles ook voor jou? Denk maar eens aan de laatste keer dat je tijdens het autorijden een pittig telefoongesprek gevoerd hebt; hoe scherp was je op dat moment – als je heel eerlijk bent –  in het opnemen van je omgeving?

Stoppen met multitasken levert tijdswinst op

Terugdenkend aan mijn eigen multitask moment heeft het mij achteraf weinig extra tijd opgeleverd: ik moet de collega nogmaals bellen over wat wij hadden afgesproken en de mail moet ik opnieuw lezen. Mijn goede voornemen voor de rest van dit jaar is acuut te stoppen met multitasken. Scheelt mij een hoop tijd!

Ik ontvang graag jouw reactie op deze blog

Gratis E-book Werken zonder Werkstress

Meld je aan voor het gratis E-book ‘Werken zonder Werkstress’ en ontvang maandelijks webinaraankondigingen, tips en ervaringen op het gebied van werkorganisatie, timemanagement en werkdrukhantering!

© Optiwork - Organizing & Advies - 2024
Webontwikkeling door Convident